|
| Gönderen | Mesaj |
|
12 Temmuz 2005 Salı
18:33:33
|
|
|
GÜZEL’E
Dün gece senin küçücük elinle yalnız yattık
Yalnız senin küçücük elinle yalnızlık
Kandilli ilkokulu kadar kalabalık
Zilleri çaldığında düşlerinin
Sınıfların kapıları ardına kadar açık
Gökyüzünün, denizin, toprağın, hayalle, emeğin
Haklı sınıfları
Belki de baskın korkusuyla vefasız, akıntıya atılan
Kitaplar varya onlardan
Öğrenmiş Marx'ı, gümüş balıkları
Ve belki de onun için o kadar,
O kadar aydınlık ortalık...
Sen ki çicekleri toplamayan güzelim
Çicekleri sulayan çocuk
Ve ben ki buruk ve kavruk
Bir ihtiyar adamım artık
Öyle güzeldim ki senle, çiçeklerden çok
Ve anladım, anladım ki bir daha
DÜŞÜNDE BİLE GÖREMEZ İŞLER
DÜSLERİN GÖRDÜĞÜ İŞLERİ
|
|
|
|
12 Temmuz 2005 Salı
18:56:16
|
|
|
BU DA ÖYLE BİR AŞK
Sırtımda çıplak
Islak nefesin
Bi gidip bi geliyor
Biz senlen yatmıyoruz ki
Yaşamıyoruz da
Hep yarışıyoruz
Sen mi ben mi
Önce kim
Ölümü öldürecek diye
|
|
|
|
1 Eylül 2005 Perşembe
10:36:00
|
|
|
Ates bir gün suyu görmüs yüce daglarin
> > ardinda
> >sevdalanmis onun deli
>dalgalarina. >Hirçin hirçin kayalara
> > vurusuna,
yüregindeki duruluga >Demis ki suya:
Gel sevdalim ol,
Hayatima anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamis atesin gözlerindeki
> sicakliga
al demis;
Yüregim sana armagan...
Sarilmis atesle su birbirlerine
> > >>>>>>>>
sikica, kopmamacasina...
Zamanla su, buhar olmaya,
ates, kül olmaya baslamis.
Ya kendisi yok olacakmis, ya aski...
Bastan alinlarina yazilmis olan kaderi de
yüregindeki kederi de
alip gitmis uzak diyarlara su...
Ates kizmis, ates yakmis ormanlari...
Aramis suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmis, suya varmis yolu
Bakmis o duru gözlerine suyun,
biraz kirgin, biraz hirçin.
Ve o an anlamis; >askin bazen gitmek
> > oldugunu.
Ama gitmenin yitirmek olmadigini....
Ates durmus, susmus, sönmüs askiyla.
Iste o zamandan beridir ki:
Ates sudan,
su atesden kaçar olmus..
Atesin yüregini sadece su,
Suyun yüregini
Sadece ates alir olmus...
CAN YÜCEL
|
|
|
|
2 Eylül 2005 Cuma
22:32:39
|
|
|
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle O daha az sever seni,
Senin O'nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak...
'Can YÜCEL
|
|
|
|
14 Eylül 2005 Çarşamba
09:58:42
|
|
|
...
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|
|