Sanat > Harflerle çizdiğimiz resimlerin bir hikayesi var > Mesaj Panosu > Grup Resmi....

Grup Resmi....

	Gönderen Mesaj Tuğba (tuğba) 1235 21 Temmuz 2005 Perşembe 15:41:30 Ellerine sağlık çok gzüel olmuş... Bu da bende gelsin... MUTLULUGUN RESMI Bugün; bütün agaçlar yüregimdeydi. Bütün çiçekler gözlerimde. Günes, isiklarini dudaklarima kondurmustu. Neydi kanimi kaynatan bu güzelligin adi? Mutluluk muydu? Bugün, Ne varsa hüzünden yana Denize firlattim az önce. Sanki beklermis gibi hepsini, Hop hop hoplativerdi dalgalarinda. En güzel maviligiyle oynasip durdu. " Bak" dedi "firlattigin hüzünlerine... Iste; onlarin bendeki hükmü sadece bu!" Sonra, sakalasircasina Bir kaç tuzlu damlasini siçrativerdi yüzüme. Gülümsedim mahcup mahcup, Onun bu nesesine... Duruldu. Bir deniz yildizi birakti avuçlarima. Yoksa mutluluk bu muydu? Herkes kalabalikken, Içimdeki yalnizligi Alip, gidiverdi sihirbaz martilar! Bir de arkasindan o bildik sen kahkahali bagirismalar! Hiç bu kadar güzelini görmemistim. Beyazmis megerse Beni, onlarla bütünlestiren mucize! Kanat çirpa çirpa, yüregimdeki isyanlari uçurdular... Yasamaktan aldigim tad; iste buydu! Yoksa mutluluk bu muydu? "Sen mutlulugun resmini Cizebilir misin Abidin?" Evet... Adim INSAN... Ya, tabii ki, çizerim! Az önce; Sgaç oldum, ç içek oldum, Günes oldum, Deniz oldum, Marti oldum, Ö lümsüzlestim... Megerse, hep Yanibasimdaymis Bu güzel resim! Ben çizdim. Adi umudum'du! Yoksa tüm umutlarim Beni hiç terketmeyen Mutlulugum muydu? * * * MUTLULUK, Hepimize sadece Kendi çizdigimiz resimler Ve uzakliklar kadar YAKINDIR! Tuğba (tuğba) 1235 21 Temmuz 2005 Perşembe 15:42:17 ve ayrıca.... Hayatımda ilk önce SEVMEYİ öğrendim çünkü sevdikçe kendimi hissettiğimi gördüm. >AFFETMENİN ne olduğunu anladım ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm. Bir gün geçmişime baktığımda >PİŞMANLIĞIMDAN üzülmediğimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü.. >Birisini HATIRLAMANIN aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık. >Aslında BANA DEĞER VEREN İNSANLARIN çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım. >Birisini kırdıktan sonra ÖZÜR DİLEMENİN aslında beni ben yaptığını anladım. >SEN BENİM İÇİN ÖNEMLİSİN kelimesinin verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum. >Bir yerden sonra KELİMELERİN mana ifade etmediğini biliyorum. >Sahilde yürür ve düşünürken birinin de beni DÜŞÜNDÜĞÜ duygusu beni sevindiriyor. >MUTLU OLMANIN aslında bir kedinin güzel bir anını yakalamak kadar basit olduğunu anladım. >KAÇIRDIĞIM FIRSATLARIN aslında bana yeni fırsatlar yarattığını gördüm. Yıldızların benim için parladığını görmeyen gözlerimin, gün geldi >HAYATIMDAN KAYAN YILDIZLARIN gömüldüğü maziyi unutması gerektiğini anladım. >GÖZLERİN kelimelerden daha önemli olduğunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum. >Hayatımda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi yanımda göreceğim, çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum. >TELEFONUN tuşlarına üzüntünün, mutluluğun, yıkıntının sığdığını gördüm. >YAŞAMIN YAŞAMAYA DEĞER OLDUĞUNU VE İSTERSEM MUTLU OLACAĞIMI ÖĞRENDİM!!.. Bulut (betamix) 1344 21 Temmuz 2005 Perşembe 18:03:13 Caresiz kaldigim zamanlarda gider , bir tas ustasi bulur , onu seyrederim. Adam belki yuz kere vurur tasa. Ama degil kirmak , kucucuk bir catlak bile olusturamaz.Sonra birden ; yuzbirinci burusta tas ikiye ayriliverir. Iste o zaman anlarim ki tasii ikiye bolen o son vurus degil , ondan oncekilerdir... Tuğba (tuğba) 1235 22 Temmuz 2005 Cuma 09:29:03 Etrafındakilere karşı mümkün olduğu kadar dostça davran , müşfik ol! Eğer bir gün kötü davranmanı gerektirecek bir durum karşısında kalırsan ; Bağır, çağır, kır, dök ve UNUT.... Volkan (volkanhan) 2506 24 Temmuz 2005 Pazar 17:50:13 alır gider beni sarı rüzgarlarıyla sonbahar... gelir anılardan bir davet, çocukluğum canlanır... bir varmış bir yokmuş diye başlardı bütün masallar... hani nerede o masum, ve daha bozulmamış rüyalar... sedef sedef olup açardı nilüferler ve kanatlarıyla tülden fildişi kelebekler bir martı misali tek başıma uçardım hani nerede o üstünde uçtuğum mor denizler.. sevgiden saygıdan, bir altın kafes ördüm... inançlarım kilit kilit olur üstüme.. aşıp bedenimi, bendeki beni gördüm, hani nerede uğruna azaldığım değerler, ellerim soğuk şimdi.. üşüyor dudaklarım.. göğsüne düştü başım, o çiçekten yıllarım şimdi hep sonbahar... sezen aksu Volkan (volkanhan) 2506 25 Temmuz 2005 Pazartesi 00:02:12 Metrodaki boş koltuğa oturdum, kitabımı açıp okumaya başladığım sırada vahşi bir çığlıkla irkildim. 10 yaşında bir canavar erkek çocuğu. O yaşlarda genellikle canavar olurlar zaten. Karşımdaki koltuğa saldırdı, oturur oturmaz da ayağıyla bana çarptı. Hemen annesi çocuğun yanına oturdu, babası da benim yanıma. Birkaç gündür tıraş olmamış gençten bir adam baba. Anne de 30'larında, fakir giyimli bir kadın. Baba öne eğilip, "Evladım," dedi, "ayağını amcaya çarpma!" Ben duymazlıktan geldim. Anne "Böyle olmayacak," dedi, "sen benim yerime geç." Küçük oğlan istemeyerek annesinin yerine geçti. Tekmelenmekten kurtulmuştum. Memnuniyetimi belli etmeden kitabımı okumaya devam ettim. Ve o garip çığlığı tekrar duydum. Anlamsız, yürek burkan bir çığlık. Kadın eğildi, oğlunu şefkatle, usulcacık öptü. Bir ödül verir ve alır gibi. Dikkatim dağıldı, çığlık çocuktan mı geldi? Evet, biraz sonra gene o anlaşılmaz çığlık. Çocuk konuşamıyor. Güzel bir çocuk. Esmer, düzgün hatları olan bir yüz. Görünüşünde hiçbir gariplik yok. Ama konuşma yerine o garip ve pek anlamlı olmayan sesleri çıkarıyor. Ve çocuğun her çığlık atışından sonra anne sevgiyle, şefkale eğilip çocuğunu öpüyor. "Aferim benim oğluma, üzülme sen, bu sesleri çıkarman da bir şey. Elbet bir gün bir mucize olacak, her şey birdenbire düzelecek. Beynindeki sinirler birbirine değecek, eminim bundan. Sen dünyanın en güzel çocuğusun. Anlatmak istediğin her şeyi çok iyi anlıyorum ve seni seviyorum. Metroda ayakların başkasının pantolonuna değse de ne önemi var. Sendeki gizli güzellikleri ancak ben görürüm. Sen dünyanın en güzel, en sevimli şeyisin. Anneler bilir, emin ol. Yalan değil bunlar." Baba elleriyle yüzünü kapamış, öne doğru eğilmiş, karısına bakarak bir şeyler mırıldanıyor. Ama kadın kocasını dinlemiyor gibi. Çocuğunu öpmekle, usul usul okşamakla meşgul. Derken çocuk sıkıldı. Pencere kenarına geçmek istiyor. Bütün çocuklar gibi. Sonunda annesinin direnmeine rağmen pencere kenarına, karşıma geçti, oturdu. Anneyi babayı bir telaş aldı. O sevgi dolu anne, "Dayak mı istiyorsun," dedi ama çocuğuna kıyamayacağı o kadar belliydi ki, çocuk ona bakmadı bile. Baba öne doğru eğildi, "Oğlum," dedi, "amcanın pantolonuna çarpma sakın." Adama döndüm, "Siz merak etmeyin lütfen," dedim, "çocuk beni rahatsız etmiyor." O anda adamın gözlerinde gördüğüm minnet ve şükran duygularını anlatamam. Sanki çok büyük bir lütufta bulunmuşum gibi gülümsedi, rahat bir nefes alıp arkasına yaslandı. Yüzünü kapatmadan. Son durakta hepimiz indik. Anne ve baba çocuklarının elinden tutup merdivenlere doğru yürüdüler. Bir isyan duygusu yükseldi içimden. Neye ve kime karşı olduğunu bilmediğim bir isyan duygusu. "Allah kolaylık versin," dedim arkalarından. İnsanların acımasız ve duyarsız olduğu bir dünyada çok büyük sıkıntılar sizi bekliyor. Herkese piyangodan farklı bir şey çıkıyor işte. Bulut (betamix) 1344 25 Temmuz 2005 Pazartesi 13:28:46 Gönlünüze,elinize sağlık.................. Tuğba (tuğba) 1235 27 Temmuz 2005 Çarşamba 10:02:21 HAYATI SEVMEKTEN SUÇLUYUZ HAKİM BEY savunmam biraz uzun olacak hakim bey ve ben burada aynı kaderi paylaştığım insanlar adına yapacağım son konuşmamı. haklısınız efendim,biz suçluyuz... çocukken akıllı uslu,büyüdüğümüzde ise hiç bir şeyi sorgulamadan boyun eğen insanlar olmamızı istediniz bizden;ama,biz olamadık.işte bunun için suçluyuz. dostlara ''hoşçakal'' derken,içimizdende ''dostça kal'' demeyi ihmal etmediğimiz için suçluyuz. aşka inandığımız,aşka aşık olduğumuz,gerektiğinde aşk için bütün gemileri ateşe verdiğimiz için suçluyuz. severken şartlı sevmedik biz.yürekten sevdiğimiz,olduğu gibi kabul ettiğimiz için sevdiğimizi,suçluyuz biz. yaşadığımız her yere hayatın ta kendisini taşımaya çalıştığımız,ölmeden mezara girmediğimiz için suçluyuz biz.kişiliklerimizi olduğu gibi ortaya koyup,kapılarımızı şartlı sevenlere daha baştan kapadığımız için suçluyuz. insanı insan bildiğimiz,insani olan her şeyi başımızın üstüne taşıdığımız içinde suçluyuz. evet biz suçluyuz,vicdansızın karşısında durduğumuz,kendi vicdanımızın ise başında nöbete yattığımız için suçluyuz. kendimizden başkasını ezmediğimiz,zararı sadece ve sadece kendimize verdiğimiz için suçluyuz. başkalarının omuzlarına basarak yukarıya çıkmanın,kitabımızda yeri olmadığı ve sadece kendi yeteneklerimize güvenerek önemli değil,değerli insanlar olmaya çalıştığımız için suçluyuz. romantiğin,gezginin,serüvencinin,hergelenin,uslanmaz aşığın yanında saf tuttuğumuz için suçluyuz biz hakim bey. üreteni,yaratanı,yüreği büyük olanı,yılmayanı,direneni,kendi göz yaşından korkmayanı,duygularıyla barışık olanı sevdiğimiz için suçluyuz biz. namusumuzu bacak arasında değil beyinlerimizde aradığımız ,bazen bir geceye yılları sığdırdığımız,anlara hak ettiği değeri verdiğimiz için suçluyuz. şair M.Zeki Gezici'nin bir şiirindeki mısrada dediği gibi,''...biz hayatı sevmekten suçluyuz...'' anlaşılacağı üzere suçumuz çok ve her biride görkemli hakim bey. son sözünüz mü dediniz? peki efendim onu da söyleyeyim! şanımıza yakışır bir cezayla taltif edin bizi lütfen ! Bukowski'nin önerdiği gibi yapın,suda yakın,ateşte boğun bizi... Bulut (betamix) 1344 27 Temmuz 2005 Çarşamba 14:55:30 :...: Volkan (vvv) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 01:06:24 BEKLEYENLER İÇİN Bir ayak sesi duymayayım Kapıya koşuyorum Gelen sen misin diye Bir sarı saç görmeyeyim Yüreğim burkuluyor Ağlamaklı oluyorum Her şey bana seni hatırlatıyor Gökyüzüne baksam Gözlerinin binlercesini görürüm Bir rüzgar değse yüzüme Ellerini düşünmeden edemem Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer Tadı senden gelir Yediğim yemişlerin İçtiğim içkilerin Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı Bu emsalsiz hüzün Seni beklediğim içindir Resmine bakamaz oldum Uykulardan korkuyorum artık Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor Şu ayna karşısında güzelliğini seyretmeni Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada Ve şu saat geldiğin anda Durabilir sevincinden Zaman çıldırabilir Çünkü benim dünyamda Ölümsüzlük, seni sevmek demektir. Bir çocuk doğmayı bekler Bir ağır hasta ölmeyi Bitkiler yağmur ve güneşi bekler Yalnız bir kadın sevilmeyi Ve düşün ki bir adam İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi Seni bekler Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi Sen gelinceye kadar Pencerem kapalı duracak Rüzgar gelmesin diye Artık perdeleri açmayacağım Gün ışığı girmesin diye Sonra kahrolacağım Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta Ve günlerce gecelerce haykıracağım Nerdesin diye, nerdesin diye Bir gün bu kapıdan sen gireceksin Biliyorum Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek Yıllarca sonra Öldüğüm gün bile gelsen Bütün bu bekleyişlerimi ve öldüğümü unutup Çocuklar gibi sevineceğim Kalkıp sarılacağım ellerine Uzun uzun ağlayacağım Ümit Yaşar OĞUZCAN Volkan (vvv) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 01:10:15 devamı gelicek Bulut (betamix) 1344 29 Temmuz 2005 Cuma 08:48:02 Bekliyoruz Volkan....... Tuğba (tuğba) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 09:39:23 Desem, diyebilsem sana Seviyorum seni, çılgınca aşığım sana Ama diyemem , söyliyemem Çünkü aramızda dağlar denizler ve benim o kahrolsı gururum var. Bu böyle sürüp gidecek Benim seni sevdiğimi bilmeyeck öğrenmeyeceksin. Ama ben her gece Allah' ın hergecesi sana seni sevdiğimi söyleyerek uyuyacağım Ama sana asla Çünkü aramızda Dağlar , denizler ve benim o kahrolası gururum var... Alıntı... Volkan (vvv) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 09:48:02 seni unutmaya çalıştım dün gece bir sigaranın üzerine adını yazdım bittiğinde unutacaktım duman duman atacaktım seni içinden rüzgar savuracaktı küllerini fakat seni unutmaya çalışırken NERDEN BİLEBİLİRDİM Kİ SENİ HER NEFESTE İÇİME ÇEKTİĞİMİ..... Tuğba (tuğba) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 09:51:40 Süper... Kesinlikle bunu günün sözü ilan ediyorum. Tebrikler volkan... Paylaştığın için teşekürler... Volkan (vvv) 1235 29 Temmuz 2005 Cuma 09:59:47 tubiş bekle daha yeni başladım dur herkese yetecek kadar var Bulut (betamix) 1344 12 Ağustos 2005 Cuma 11:44:20 Arkadaşlar............sustunuz..... Bulut (betamix) 1344 12 Ağustos 2005 Cuma 12:30:00 yaaaaa evet... napalım kimsenin ilgisini çekmiyor heralde. Bulut (betamix) 1344 12 Ağustos 2005 Cuma 12:45:04 AŞKMIYDI 0 ? Ask miydi o, askimsi bir sey miydi. Neydi çekip kendine, beni baglayan Kanatan dudagimi, tenimi daglayan Elleri ta içimde o dev miydi Etime bir alev degmisçesine Nasil da yakardi öptügü zaman Bir su gibi akip gitti avuçlarimdan Yorgunum simdi bin yil sevmisçesine Hani o yalniz benim olan gül, kirmizi Gözlerimin önünde açilan sonsuz bahçe Hani, o var olmalarimiz öpüstükçe O delice sürdürmeler yasantimizi Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aska Sarildikça güçlenmek, bütünlenmek Kudurmus arzularla zamani yenmek Ve en kuytularda bulusmak korka korka Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden Kimi gece mihlamak gölgemizi duvara Varmak için o sevgiyle açilmis kollara Apansiz düsmek yükseklerde bir yerde Oydu iste alistigim, özledigim simdi de Sevgice bir tutku, askimsi bir yakinlik Avunmak... Kirik dökük anilarla artik Kimbilir? o geceler yasanmadi belki de Bulut (betamix) 1344 13 Ağustos 2005 Cumartesi 08:46:13 Yüreğim avuçlarında Seninle ikimiz yanyana olamadık, Göremedi hiç martılar bizi kolkola Ne elinin sıcaklığına yapışıp kaldı kalbim, Ne buz gibi bir dondurma yiyebildik Moda’da Yedi tepeli şehrim birine bile çıkıp Seremedim bu şehri ayaklarına Başım omuzlarında Saçlarım kucağında olamadı hiç Bebek’teki o yaşlı amcanın Islanmadı kiprikleri uğrumuza, Ne Hisar’da bir bardak çay içebildik Ne vapurdan simit atabildik kuşlara… Alıp ellerini avucuma Dökemedim hiç içimi sana, Sense takılıp kalmışsın denizsiz şehrine, Kimbilir ellerin kimlerin ellerinde… İstanbul hiç yanyana görmedi bizi Yeni çıkan şarkılar avaz avazken sokaklarda Şöyle bir elin belimde, yürüyemedik senle Beyoğlu ’nda Ben çıkıp Çamlıca’ya Sen Piyer Loti sırtlarında “Benimsin ” diye bağıramadık hiç doya doya… Ne Heybeli’de mehtap nasip oldu bize Ne de bir yudum sahlep Sultanahmet’te!.. Karanlık sararken senin olmadığın bu şehri Serçe parmağın bile değmedi, dudaklarıma Ne şehr-i deniz sensiz İstanbul’un Ne o eski şarkılar haz verir kulağıma, Çocuklar gibi şen yüreğimizle, Doya doya koşamadık Aşiyan’da Hiç mola veremedik bir ağacın altında Ve üzerine adımızın harflerini kazıdığımız Bir ağacımız olmadı İstanbul’da, Ne notlarımızı unuttuk bir otobüste Ne de kendimizi, ikinci sınıf bir meyhanede Sen yine takılıp kalmışsındır şehrine, Kimbilir ellerin kimin ellerinde… Akşam vakti Tophane’de oturup, Bir tavla atamadık birlikte, Yaslanamadım doyasiya, bir kere bile gögsüne, İstanbul’u gezemedik Tramway’a hiç binemedik Ne doğduğum evi görebildin, Ne sakladığım bebeklerimi, Ve ben seni bildim bileli… Unutmadı İstanbul, denizsiz şehre ihanetimi, Istanbul’da bir gün bile değmedi elin elime, Bir dilim ekmeği ikimiz için bölemedik Ne müzelerini gezip, tarihimizi bilebildik seninle Ne Fatih’in fethini konuşabildik.. Biz seninle hiç olamadık bu şehirde Sandallara binip kız kulesine gidemedik Ne de kız kulesi ayağımıza gelebildi… Denizi olmayan şehrin prensi! Istanbul neden istemedi bizi? Sayfa:1 - 2 - 3İlk sayfa « Geri · İleri » Son sayfa Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.   Ortanokta'ya üyeyseniz fakat siteye giriş yapmamışsanız giriş yapmak için buraya tıklayınız.

• İşlemler
• • Mesaj Panosuna Geri Dön
  • Grup Ana Sayfasına Geri Dön