|
| Gönderen | Mesaj |
|
28 Kasım 2007 Çarşamba
19:47:10
|
|
|
Dostlar ırmak gibidir
Kiminin suyu az, kiminin çok
Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca
Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya
Insanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı,
Bulanık bir göl gibi...
Ne kadar ugrassanız görünmez dibi.
Uzaktan görünüsü çekici, aldatıcı
İçine daldıgınızda ne kadar yanıltıcı....
Ne zaman ne gelecegini bilemezsiniz;
Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!
Insanlar vardır; derin bır okyanus...
İlk anda ürkütür, korkutur sizi.
Derinliklerinde saklıdır gizi,
Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;
Yanında kendinizi içi bos sanırsınız.
İnsanlar vardır, coskun bir akarsu...
Yaklasmaya gelmez, alır surukler.
Tutunacak yer gostermez beyaz kopukler!
Ne zaman nerede bırakacagı belli olmaz;
Bu tip insanla bir omur dolmaz.
İnsanlar vardır; sakin akan bir dere...
İnsanı rahatlatır, huzur verir gönüllere.
Yanında olmak baslı basına bır mutluluk.
Sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.
Insanlar vardır; çesit çesit, tip tip.
Her biri baska bir karaktere sahip.
Görmeli, incelemeli, dogruyu bulmalı.
Her seyden önemlisi insan, insan olmalı...
İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz.
Bosa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz her sey meydanda.
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.
İçi dısı birdir cekinme ondan.
Her sözü içtendir, her davranısı candan...
|
|
|
Rüya prenses (myway66)
 1786
|
|
|
13 Aralık 2007 Perşembe
11:15:28
|
|
|
|
SLM HERKESE EMRE YİNE SÜPERSİN
|
|
|
|
13 Aralık 2007 Perşembe
15:51:28
|
|
|
|
slm arkadaşım sana mail attım dönmedin bana
|
|
|
|
11 Mart 2008 Salı
14:40:32
|
|
|
dostlar ırmak gibidir akarlar ve giderler
|
|
|
|
12 Mart 2008 Çarşamba
15:59:35
|
|
|
SEN KURTULDUN BEN KALDIM....
HALA O SOKAK LAMBASININ ATINDAYIM
O ELİMİ BIRAKIŞIN, O SON BAKIŞIN
HALA KALBİMDE
ŞİMDİ ÜŞÜYORUM BİLİYOR MUSUN
SENİ UNUTTUĞUMDAN DEĞİL
SANA DAHA ÇOK BAĞLANDIĞIM İÇİN
O SOĞUK BEDENİN BENİ KENDİNE ÇEKİYOR
SENİ UNUTMAYACAĞIM
BEN SENİ OMZUMDA TAŞIDIM AMA
SEN BENİ TAŞAYAMAYACAKSIN
ÜZÜLME KARA TOPRAK SENİ ALDI AMA
RUHUN BENLE YAŞAYACAK...
KADİR BOZOĞLU
|
|
|
|
Rüya prenses (myway66)
1786
|
|
|
13 Mart 2008 Perşembe
11:36:59
|
|
|
İŞTE SON........
Delikanli yillar sonra dogdugu kasabaya döner.Sabah uyandiginda aklina yillar önce evlenmek istedigi,kasabanin güzel kizi gelir.Kizin güzelligi cevre kasaba ve sehirlerde bile dillerdedir ve kimler istediyse kiz bir türlü olumlu yanit vermemistir.Otelden cikar ve gördügü yasli adama kizi sorar.Yasli adam az ilerde güzel bahce icinde bir ev gösterir, kizin orada oturdugunu söyler.Delikanli merak eder,kizin nasil biriyle evlendigini.Bir kösede beklemeye baslar,bir müddet sonra yaslica kel pek te hos görünmeyen bir adami yolcu eder kiz kapidan...Üstelik zengin bir adam da degildir....
Adam gittikten sonra delikanli calar kapiyi,kendini tanitir.Sorar niye bu adamla evlendigini kiza...
Kiz söylerim der ama bir kosulla....
Evin arkasinda büyük bir gül bahcesine götürür delikanliyi ve der ki:
Bu bahcenin en güzel gülünü bana getirirsen söyleyecegim sana niye bu adamla evlendigimi...Ama asla geri yürümek yok bahcede,arkana bakmak yok en güzel gülü istiyorum sadece...
Memnuniyetle der delikanli ve girer bahceye....
Cok güzel sari bir gül durmaktadir karsisinda tam elini güle uzatmisken pembe bir gonca görür az ötede,ilerler...
Ona uzanirken kadife kirmizi bir gül ilisir gözüne ilerde...
Derken.....Birde bakar bahcenin sonuna gelmis...
Kiza verdigi söz gelir aklina..Geri dönmek yok...
Ne yapsin..Mecburen buldugu alelade,hatta solmaya yüz tutmus bir gülü mahcup bir sekilde götürür kiza....
Kiz gülümser gülü görünce..
``Bilmem aldin mi cevabini``der delikanliya.....
Hayat bu bahcede yürümeye benzer....
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|
|