|
| Gönderen | Mesaj |
|
4 Mayıs 2007 Cuma
12:43:57
|
|
|
Zamanın yalnızlığındaki uyanış ve
Sensizlikteki özleyişti bana kalan...
Ne kadar da yalnızdı zaman
Gökten iniyordu kıvrımlar
Bir paganini esiyordu usuldan
Neydi ki uyanış!
Uzakta
Bilmem kaç Işın yılı ötede
Boynu bükük bir yasemen gölgelenmekte
Öyle çok yalnızdıki zaman
Sen yokken yokluğuma hiç acımadım
Bir şarkı işledi yüreğime tel tel
Delirmeler devamladı parsellerinde
Gün mü doğmuş sensiz sabaha
Sorsamıydım neyin kanıtıydı sensizlik
Sorgulasamıydım yoksul geceyi
Neydi ki sensizlik!
İniyormuydu sarplarından eteklerine
Bir delişmen çığlık...
Nedir ki senden yayılan rüzgar
Gök mü karanlığa sığınmada
Yoksa gecemi dökmekte ışınımlarını
Dokunuş tenime ıpıslak
Sürünmede kokun düşlerime
Bir ürperiş titremekte içimde
Neydi ki arayış!
Uzansa düşlerim kumsalına
İğne oyası çekilse kuytularına
Bir gergef yerleşse benliğimize
İnim inim sıralansa duyumsalarımız
Üşüsem yakamoz özleyişlerinde
Vursam yansımalarına mehtabın
İnse merkür büyük ayı tutsaklığından
Neydi ki özleyiş!
Dalga boyunda ıramadayken sevda
Fısıltısımı kemane akortları
Vokalde bir şarkı örülürken
Zirvesinde dumanmıdır okyanus
İncelmekte sağanakları duygunun
Erim erim erimekte ateş
Sarmakta titreyişleri arzuhalimi
Kırmakta kalemi sevda
Neydi ki tükeniş!
Bir boynu bükük gülümsememi
Yoksa ardı sıra aksakmı arzular
Çok mu yağdı sevda üstlerine
Çok mu indi çiy düşsellerine
Öyleyse
Neydi ki uyanış!
Elle tutulur ümit mi sardı beklemlerini
Yoksa bir tokatmı indi düş gezginlerine
Bilinmezlerden bir ilahi okundu da
Belli belirsizliklerle
Örs dövülmelerindeyken hayat
Duymazlıktan mı geldi aymaz yanım
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|