Gönderen | Mesaj |
|
4 Mayıs 2007 Cuma
12:43:57
|
|
|
Zamanın yalnızlığındaki uyanış ve Sensizlikteki özleyişti bana kalan...
Ne kadar da yalnızdı zaman
Gökten iniyordu kıvrımlar Bir paganini esiyordu usuldan
Neydi ki uyanış!
Uzakta Bilmem kaç Işın yılı ötede Boynu bükük bir yasemen gölgelenmekte
Öyle çok yalnızdıki zaman
Sen yokken yokluğuma hiç acımadım Bir şarkı işledi yüreğime tel tel Delirmeler devamladı parsellerinde
Gün mü doğmuş sensiz sabaha Sorsamıydım neyin kanıtıydı sensizlik Sorgulasamıydım yoksul geceyi
Neydi ki sensizlik!
İniyormuydu sarplarından eteklerine Bir delişmen çığlık...
Nedir ki senden yayılan rüzgar Gök mü karanlığa sığınmada Yoksa gecemi dökmekte ışınımlarını
Dokunuş tenime ıpıslak Sürünmede kokun düşlerime Bir ürperiş titremekte içimde
Neydi ki arayış!
Uzansa düşlerim kumsalına İğne oyası çekilse kuytularına Bir gergef yerleşse benliğimize İnim inim sıralansa duyumsalarımız
Üşüsem yakamoz özleyişlerinde Vursam yansımalarına mehtabın İnse merkür büyük ayı tutsaklığından
Neydi ki özleyiş!
Dalga boyunda ıramadayken sevda Fısıltısımı kemane akortları Vokalde bir şarkı örülürken Zirvesinde dumanmıdır okyanus
İncelmekte sağanakları duygunun Erim erim erimekte ateş Sarmakta titreyişleri arzuhalimi Kırmakta kalemi sevda
Neydi ki tükeniş!
Bir boynu bükük gülümsememi Yoksa ardı sıra aksakmı arzular
Çok mu yağdı sevda üstlerine Çok mu indi çiy düşsellerine
Öyleyse
Neydi ki uyanış!
Elle tutulur ümit mi sardı beklemlerini Yoksa bir tokatmı indi düş gezginlerine
Bilinmezlerden bir ilahi okundu da
Belli belirsizliklerle Örs dövülmelerindeyken hayat Duymazlıktan mı geldi aymaz yanım
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|