|
| Gönderen | Mesaj |
|
16 Mart 2007 Cuma
04:21:30
|
|
|
yalancıbaharlar..... (eğer tanrı olsaydım seni kendim için yaratırdım)
Zamanı parçalıyor tespih taneleri.. çatlıyor sabah en ince yerinden.. Elini uzatıyor gece, amansız bir gündüze. Ben gene tütün basıyorum sensizliğe Nasıl ki döllendiysem senden, acıyı doğuruyorum kendi kendimden... Adını senin adın koyuyorum... Sonrası kaçış, sonrası firar morgların en kuytu köşesinden. Topal bir at taşıyor bedenimi. At ormanın himayesinde.. Diz çöküyor meşeler, o topal atın önünde.. Düşlerin konukluğu kalmış, kanamalı anılar üzerinde... iki kara zeytin tanesi, iki göz saklı kalmış yüreğimin astarında... Celladın gölgesi düşmüş,su üstünde kalan izimize.. Haydi! .. gidelim diyor geldiğimiz yere.. Azar azar tükeniyor tütünüm.. Basamıyorum gülüşlerimin üstüne, acı veriyor gülüşlerim bile.. Oysa biz hep tütün basardık, gelmiş geçmiş acıların üstüne..
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|